3 Caimáns e un destino

Pois despois da presentación, as últimas noticias de actividades pasadas e futuras son en referencia as 24 horas somozas bike www.24somozasbike.com i en referencia a próximas competicións que intentaremos afrontar co novo equipamento de serie (michelín ou flotador como lle quieran chamar).
Sobre as 24 Somozas Bike, creo que para ser a primeira vez que organizamos un evento de este tipo todo saiu bastante ben. Para o ano voltaremos con esta proba esperando máis participación, pois a maioría dos participantes remataron ledos do traballo feito pola organización.
Como a cabeza non para, xa teño en mete un retoque do percorrido e algunhas cousiñas a mellorar como o tema da cea, que o ano que ven será mellor, seguramente a base de churrasco e chourizos, jeje.
En defiitiva, pechamos xa a tempada organizativa non sen antes darlle dende aquí as gracias a tódolos que me axudaron a organizar estes eventos. Desde os que estiveron nos cruces, como os cámaras e fotógrafos, a xente de secretaría, xente itinerante de percorridos, avituallamentos etc. etc. Non quero nomear a ninguén porque seguro me olvido de alguén e non sería xusto. Especial agradecemento a Jose e Manuel que estiveron ahí día a día e a Víctor, que se volcou tamén cas 24.
E agora toca adestrar para poder participar con algunha garantía nos próximos eventos.
A volta os entrenos está sendo dura, pero bueno, hay que ter paciencia. Esta semán escomenzamos xa a facer entrenos de ritmos, incluso un día atrevinme cunhas series de 4000-2x2000-4x1000 en compañía de Josecho. O meu consuelo foi ver que él leva o mesmo camiño ca min. Daba gloria ver todos eses kilos de máis moverse polo paseo fluvial de Cecebre baixo o sol, derretíndose o touciño dos michelíns e facendo o 4000 o mesmo ritmo do 1000 porque as pernas non dan para máis...
Tamén fixen unha salida de bici con Luis, tamén me consola ver que outro máis para o grupete dos que lles pesan a inactividade e o churrasco.
Pero bueno, o gran obxectivo está en outubro e chámase euskadi extrem www.euskadiextrem.com
Alí 3 jloriosos caimáns deixarán o seu sinal nos montes vascos, formando un equipo incomparable. Riki (presidente), Gafe (O moucho dos caneiros) e o menda darémolo todo nas terras de Arguiñano.
Sei que saímos de Labastida e acábase en Bilbao en dúas etapas, parando en Orduña o primeiro día. En total 167 kms. de auténtico mountain bike aderezado con casi 3700 metros de ascenso.
Non sei que tal sairá todo pero en principio parece que imos con moito ánimo, pois as tapas de Bilbao están de carallo, así que hai que chegar o máis rápido posible o domingo á meta.
Pero antes disto, haberá dous raids polo medio. O raid de Ponteceso, no que compartirei equipo cos outros dous Gallaecios Roberto Chas (potencia) e Gonzalo Rabuñal (Águila de Barrañán) e o Raid Serranía de Cuenca, onde competirei xunto ca gran deportista e saxofonista Tereza (A Gacela de Brno) e Iván Brea (O león de Carral). Uns días máis tardes estará tamén o raid de Pontevedraid no que aínda non sei con quen vou. Requerirá moito estudo esta cuestión dadas as múltiples ofertas das que dispoño para correr (a ver se non se botan atrás despois de Ponteceso, jijiji) e as gañas que teño de correr con todo o mundo.
Haberá que aplicarse a fondo cos entrenos e a ver se non rompo nada, para poder ir a todo o que se poida, porque o ano que ven non che vai ser o mesmo conto... ;) Un saúdo a todos e bo fin de semana

Pequeno resumen de quen vou sendo

Meu nome é Pablo López Franco, máis coñecido no mundo do deporte coma Kiñolas.
Empecei no mundo do deporte de moi noviño. Con 7 anos meu pai me levaba a correlas populares que se facían nas festas que agora xa non se celebran. Normalmente coincidían ca sesión vermout, os maiores tomaban o refrixerio e botaban unha pieza, mentres nos corríamos.
Dáquela non había guarderías nin parques infantís, nin consolas... Normalmente estas carreiras iban por pequenas estradas e camiños, ninguén pedía permisos... en definitiva, facíanse para VOTARSE Ó MONTE...
Todavía recordo a popular de Uxes, Carral, Vilarrodís (aquí quedei o último pero como era o máis pequeno déronme o trofeo "O máis sufrido"). Ahí empezou todo....
Máis tarde con 12 anos, uns colegas liáronme para ir correr o estadio de Riazor.  Un mundo novo abríase ante os meus ollos. No grupo de Antonio Aradas o meu mentor e unha persoa coa que estarei toda a miña vida en débeda, como adestrador, como formador e como amigo. Todavía recordo a súa cara cando cheguei ó estadio por primeira vez "outro máis?? non me traigades máis eh!! - ¿pero podo quedarme a adestrar?? - Sí home sí, pero non avisedes a máis que non dou feito e xa somos moitos.
Era increíble como un home podía atender a máis de 25 rapaces de diferentes idades, con toda a pacencia e dedicación do mundo. Él inculcounos o amor polo deporte e outros valores coma o sacrificio, o compañeirismo, a deportividade...
Un día fun cos meus pais a dar un paseo polos cantós da Coruña e celebrábase creo recordar a primeira ou a segunda proba de marcha atlética "cantones de A Coruña".
Quedei flipao de como aqueles homes e mulleres eran capaces de camiñar tan rápido e con tanta plasticidade.
A semán seguinte había carreiras de atletismo no estadio en categoría infantil. Cando Antonio me preguntou que quería facer díxenlle que marcha.
Él díxome que para iso había que adestrar e ter técnica e fíxome dar unha volta. "Non o fas mal" me dixo, así que, decidín probar.
Por primeira vez na miña vida fun capaz de gañar algo, así que, fíxenme marchador.
Alternaba no inverno o campo a través ca marcha, aínda recordo aqueles campeonatos galegos cos meus compañeiros de equipo de xeracións diferentes 75-76 e 77. Grande equipo cadete do atletismo Coruña, un ano con Daniel Pañart, Josito, Martín... e outro ano con Iván, Ordóñez, Baldomero, Salva e Diego, aquela mítica formación Carral-Coruñesa que era capaz de facerlle fronte os todopoderosos corredores do sur da nosa terra.
Máis tarde deixei o cross e adiqueime a marcha soamente.
Foron moitos os campionatos nos que participei Campionatos Galegos, de España, probas de Circuito internacional e Ligas Españolas en Primeira División e División de honor cos meus clubes Atletismo Coruña, Cai Gran Canaria e Universitario de Santiago.
Recordo con especial cariño aquelas ligas co Atletismo Coruña, sí escoitades ben. Na Coruña había un clube e un equipo de atletismo en División de Honra, que competía cos máis grandes de España coma o equipo Larios ou Chapín, con xente de toda Galicia e cun ambiente criminal. Eramos unha familia.
Os meus resultados máis importantes foron os títulos de campión galego en tódalas categorías desde Cadete a Senior.
O subcampionato de España sub-23 en Castellón 1998
O 4º posto no internacional de Haguenau (Francia) coa selección Española
Finalista en todolos campionatos de España que participei na miña categoría
Tamén suliñar un 10º posto no campionato de España de Donosti no 98 con xente coma Daniel Plaza (oro olímpico) Valentín Massana e Jesús García Bragado (Campións do Mundo), Paquillo Fernández (Campión Europeo e medallista en mundiais), David Márquez (4º na olimpiada de Sidney), Mikel Odriozola, Santi Perez (finalistas en Europeos) e outra xente asidua de copa do mundo coma o meu gran amigo Juan Porras, Alejandro Cambil e algún máis que me quedará no tinteiro.

Atrás quedaron aqueles anos, unha lesión apartoume da marcha e máis tarde probei co mundo da aventura e a mountain bike e quedei encandilado.
Participei en moitas carreiras, dende Orientaventura, Liga North Face, LERA, e Liga galega de Raids, conseguindo moitos podiums e gañando un bo puñado de carreiras na categoría elite. Recordo con especial agarimo aquel campionato ibérico conseguido en Pontevedra no 2006 con Josechu Roel e Tomás Peñaranda.
Tamén recordo con especial agarimo carreiras de expedición nas que participei, como o Ecomotion de Brasil, competindo ó lado do gran Miguel Heras ou o Adventure Max Bosi de Colombia con outro grande dos raids e o ultratrail  Arnau Juliá. Grandísimos corredores e bos amigos. Para un deportista do meu mediocre nivel sempre será unha honra e quedará para o recordo correr con estos deportistas que hoxe son protagonistas de tan grandes xestas.
Tamén un recordo para aquel Bimbache que conseguimos acabar con Ramón, Calín e Paivi.
Non quero olvidarme do resto de compañeiros de aventuras ós que mando unha aperta dende aquí.

Tamén me gustaría enviar un saúdo o meu clube de BTT "Caimanes de Betanzos" co que escomecei no ano 2010 e que en febreiro deste ano debutei en competición na Andalucía Bike Race, xunto co meu compañeiro Ramón Serantes, e no que fumos 19º. Espero estar moitos anos cos meus amigos caimáns tamén.

A aventura convertiuse na miña pasión e alá polo ano 2005 con un grupo de compañeiros e amigos decidimos crear o Clube Gallaecia Raid e facer o primeiro raid de aventura en terras galegas.
Dende aquela adícome a organizar fundamentalmente e a participar cando se pode.
Xa van máis de 12 eventos organizados, o último as 24 horas de BTT de As Somozas (proba de resistencia de bicicleta de montaña).


Fai dous anos unha operación de juanete apartoume das carreiras i este ano unha lesión de cadeira fíxome parar 4 meses.
Estamos aquí de volta, para facer o que apeteza sempre, con ilusión, e sobre todo con gañas de pasalo ben. Esperemos que as lesións me respeten un pouco máis.

E xa non vos conto máis da miña vida... Aquí vos deixo este blog, onde irei colgando as miñas batalliñas e novidades do que faga tanto a nivel organizativo coma participativo tanto sexa de BTT, Raids, Triatlón, etc. etc. sempre con un toque de humor...